-pjesa e dytë-

Le ti rikthehemi termit LISA, kuptimi magjik dhe sentimental i tij është i lidhur me kujtesën e santuarit legjendar të Dodonës, që është djepi i kulturës pellazgjike, është komentuar kur kemi trajtuar sarkofagun e Firences ku i bëhet thirrje “Krijuesve të rracës që ishin atje ku lind drita dhe ku janë lisat”.

Le të shohim tani mbishkrimin e Kiusi-it që përmban flajën TUT.

clip_image002[6]

clip_image004[6]

Pellazgo-Etrusk

Shqip

LO

Loc (vëllai i vogël)

TREPY

treti (është humbur)

TUT

tut (frikë)

NAI

nai (tek ne)

PAN

pan (kanë parë)

L…

L…

REMZ

Ramë (kemi rënë)

NA

na (neve)

RESE

Reze (Etruskët)

THE

dhe (edhe)

RINIA

rinìa

Në muzeun arkeologjik të Vatikanit gjendet edhe kjo urnë me një basoreliev që rafiguron një pjesë gjahu, me kuaj, qen dhe një derr të egër që është viktima. Personazhi që pushon mbi kapakun ndoshta ishte një gjahtar i zoti: kështu të paktën i është trazhëguar pasardhësve.

Megjithatë mesazhi na zbulon një dhimbje të pafund:

clip_image006[6]

clip_image008[6]

Pelasgo-Etrusco

Albanese

OAN

Joni (i yni)

TRENOI

trenoi (çmëndi)

NE

ne (neve)

INASPRESH

ashpërsisht

Në këtë mbishkrim meriton një vëmëndje të veçantë fjala OAN, që në shqip është joni (i yni), që i referohet të vdekurit tonë, që na përket neve. Një shembull tipik i kësaj fjale OAN, ose edhe ON ose ION, është emri i detit Jon. Deti Jon ishte mare Nostrum i Pellazgëve: sipas Tuqididit, Jon ishte edhe deti Adriatik i sotëm, brigjet e të cilit ishin të banuara në kohët e lashta nga fise pellazgo-ilire, që e konsideronin si një liqen që u përkiste këtyre fiseve.

Një tjetër fjalë është INASPRESH, ashpër në gjuhën shqipe, aspro në gjuhën italiane, që ka edhe kuptimin me shumë dhimbje.

Marrë nga libri L’etrusco lingua viva e autores Nermin Vlora Falaschi

0 Comments